Κώστας Πιστιόλας: Το Τεχνικό Πρόγραμμα μοιάζει με μια μεγάλη φούσκα, πασπαλισμένη με χριστουγεννιάτικη χρυσόσκονη, που πλέον, όμως, δεν θαμπώνει κανέναν – Αν όσα παρουσιάζει η δημοτική αρχή στα τεχνικά προγράμματα που καταθέτει όλα αυτά τα χρόνια υλοποιούταν, το Αγρίνιο θα είχε ξεπεράσει σε ανάπτυξη και αυτό ακόμη το Πριγκιπάτο του Μονακό».
Πέρυσι τα εκατομμύρια του Τεχνικού Προγράμματος ήταν 83. Ένα χρόνο πριν ήταν 99 και το 2021 ήταν 107 εκατομμύρια ευρώ. Αν κανείς υπολογίσει όλα όσα έχουν μεγαλοπρεπώς παρουσιαστεί κατά την τελευταία δεκαετία ως μια υπόσχεση που με πανομοιότυπο τρόπο επαναλαμβάνεται χωρίς ποτέ να εκπληρώνεται, όπως ακριβώς η σημερινή δημοτική αρχή δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει τις προσδοκίες των δημοτών, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί την πραγματικότητα: δεν πρόκειται για προγραμματισμό έργων που έχουν σχεδιαστεί και δρομολογηθεί για τη νέα χρονιά, αλλά για συρραφή και επανάληψη ανεκτέλεστων έργων, που μεταφέρονται από τη μια χρονιά στην άλλη και περιφέρονται ως έκθεμα μουσειακού πλέον χαρακτήρα, αφού πολλά από αυτά εκτός του ότι θα έπρεπε να έχουν υλοποιηθεί από ετών, ανήκουν πλέον στο παρελθόν και δεν δύνανται να απαντήσουν στις προκλήσεις του αύριο για το Αγρίνιο.
Όσο για τα χωριά μας, αυτά είναι εντελώς αφημένο στην τύχη τους. Και τίποτα δεν έχουν να περιμένουν οι κάτοικοι των Δημοτικών Ενοτήτων ούτε και το 2025, καθώς το Τεχνικό Πρόγραμμα που κατέθεσε η Δημοτική Αρχή δείχνει να αγνοεί την ύπαρξή τους, κάτι που θα συμβάλει στην ακόμη μεγαλύτερη όξυνση των ενδοδημοτικών ανισοτήτων.
Η παράταξη «Αγρίνιο – Πάμε Ψηλά» στη σημερινή διαδικασία του Δημοτικού Συμβουλίου, επικαλούμενη μια σειρά από συγκεκριμένα παραδείγματα ανέδειξε το τυπικόν της διαδικασίας που ακολουθεί η δημοτική αρχή, η οποία και, όπως με έμφαση σημείωσε ο Κώστας Πιστιόλας, αντιλαμβάνεται το τεχνικό πρόγραμμα ως λογιστική διαδικασία ανωνύμου εταιρείας και όχι ως αυτοδιοικητικό εργαλείο ανάπτυξης.
Ο κ. Πιστιόλας διευκρίνισε ότι κανείς δεν διαφωνεί με τα εγγεγραμμένα έργα, τονίζοντας, όμως, ότι το Τεχνικό Πρόγραμμα στερείται οράματος και στερεί κάθε προοπτική, αφού κατά κύριο λόγο αφορά σε συνεχιζόμενα έργα με ελάχιστη ή μηδενική ακόμη απορροφητικότητα. Διερωτήθηκε μάλιστα, αν το όραμα για το Αγρίνιο είναι λίγη άσφαλτος και κάποιες πλάκες, αν η φιλοδοξία της δημοτικής αρχής αντικατοπτρίζεται στην εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το Πάρκο, αν ο στρατηγικός σχεδιασμός του Δήμου εξαντλείται στις απευθείας αναθέσεις, μέχρι και των εορταστικών του εκδηλώσεων.
Για μια ακόμη χρονιά, η ενδοχώρα μένει στο περιθώριο, ο πρωτογενής τομέας παραγκωνίζεται, οι τουριστικές προοπτικές αγνοούνται, ο υδάτινος πλούτος μας δεν λαμβάνεται υπόψιν, τα λοιπά συγκριτικά μας πλεονεκτήματα δεν αναδεικνύονται με έργα και δράσεις που θα μπορούσαν να βγάλουν επιτέλους το Αγρίνιο απ’ την αφάνεια.
Ως αποτέλεσμα των παραπάνω είναι η πραγματικότητα που σήμερα χαρακτηρίζει την πόλη, αυτή της εγκατάλειψης από τους νέους ανθρώπους, κάτι που με έμφαση επεσήμανε ο κ. Πιστιόλας, για να εισπράξει σχόλια απαξιωτικά, που δεν αναιρούν, όμως, τα πραγματικά δεδομένα.
