Αυτός είναι ο Έλληνας φρουρός που επέζησε μετά την επίθεση στο Eternity C – «Είχε άγιο, γλίτωσε από τους Χούθι και τους καρχαρίες», λένε συγγενείς του.
O Βαγγέλης Σταρίδας ήταν το τελευταίο άτομο που πήδηξε στη θάλασσα, μαζί με τον καπετάνιο, όταν το Eternity C είχε ήδη αρχίσει να βυθίζεται – «Αγάπη μου, μην ανησυχείς. Είμαι καλά», είπε στην κόρη του όταν κατάφερε να επικοινωνήσει μαζί της
Δεν είναι εύκολο να επιβιώσεις από έναν πόλεμο. Πόσο μάλλον όταν δεν βρίσκεσαι σε πεδίο μάχης, αλλά στη μέση του ωκεανού. Ο Βαγγέλης Σταρίδας, ένοπλος φρουρός σε εμπορικά πλοία με καταγωγή από τον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας, έζησε δύο από τις πιο δραματικές ημέρες της ζωής του, όταν το πλοίο στο οποίο εργαζόταν χτυπήθηκε από επιδρομή των Χούθι στον Κόλπο του Άντεν.
Ήταν το τελευταίο άτομο που πήδηξε στη θάλασσα, μαζί με τον καπετάνιο. Εκείνος βρέθηκε. Ο καπετάνιος όχι ακόμα.Οι στιγμές που ακολούθησαν ήταν ένας ακραίος αγώνας επιβίωσης: 48 ώρες μόνος στον ωκεανό, ανάμεσα σε κομμάτια του βυθισμένου πλοίου, με το αλάτι να καίει τις πληγές, τον ήλιο να καίει το δέρμα και τη σκέψη ότι μπορεί να μην τον βρουν ποτέ. Το σώμα του αντιστεκόταν. Το μυαλό του πάλευε να μείνει ξύπνιο. Και κάπου μέσα του κρατούσε ένα όνομα – αυτό της κόρης του.
Η επίθεση στο Eternity C
Το μεσημέρι της Δευτέρας 8 Ιουλίου, το ελληνόκτητο φορτηγό πλοίο «Eternity C», υπό σημαία Λιβερίας, δέχεται επίθεση από τους αντάρτες Χούθι με εκρηκτικά drones και ρουκέτες. Το πλοίο, που έπλεε στον Κόλπο του Άντεν, βυθίζεται σταδιακά, ενώ ξεσπά φωτιά και το πλήρωμα προσπαθεί πανικόβλητο να εγκαταλείψει το σκάφος.
Ανάμεσα στους επιβαίνοντες και η ομάδα ασφαλείας που επέβαινε στο πλοίο για να το προστατεύει από απειλές – οι αποστολές πλέον δεν είναι ρουτίνα στη συγκεκριμένη περιοχή.
Ο Βαγγέλης Σταρίδας είναι μέλος αυτής της ομάδας και την κρίσιμη στιγμή, όπως αποκαλύπτουν μαρτυρίες Ινδών διασωθέντων, βούτηξε στη θάλασσα τελευταίος, μαζί με τον καπετάνιο.Ήταν η τελευταία φορά που τον είδε κάποιος.
Η αγωνία της οικογένειας
Όταν άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτοι διασωθέντες, κανείς δεν είχε πληροφορίες για την τύχη του Έλληνα φρουρού. Η εταιρεία ασφαλείας ειδοποίησε την οικογένειά του στην Ελλάδα ότι αγνοείται. Ο αδελφός του ενημερώθηκε τηλεφωνικά. Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός. Η κόρη του, μόλις 18 ετών, περίμενε και εκείνη ένα σημάδι ζωής.
Ο Σταρίδας έμεινε αγνοούμενος επί δύο ολόκληρες ημέρες. Ο ωκεανός, απέραντος και εχθρικός, δεν είχε αποκαλύψει ακόμη αν είχε επιζήσει. Σύμφωνα με τους συγγενείς του, όλοι κρατούσαν μια αμυδρή ελπίδα. «Ο Βαγγέλης έχει μάθει να επιβιώνει», έλεγαν.
Ο εφιάλτης του ωκεανού
Το τι έζησε αυτές τις 48 ώρες στη θάλασσα ίσως να μην το μάθουμε ποτέ με κάθε λεπτομέρεια. Ίσως ούτε και ο ίδιος θελήσει να το αφηγηθεί. Σύμφωνα όμως με τις πληροφορίες από την οικογένεια και πηγές του ναυτιλιακού χώρου, ο Σταρίδας παρέμεινε γαντζωμένος σε συντρίμμια του πλοίου ή σε κάποιο σωσίβιο, παλεύοντας με τα κύματα, τον ήλιο και την ψυχική κατάρρευση.
Δεν είχε νερό, δεν είχε τροφή. Ο οργανισμός του μπήκε σε κατάσταση σοκ. Η αφυδάτωση προχωρούσε, η θερμοκρασία του σώματός του έπεφτε. Η καρδιά του όμως κρατούσε. Και μαζί της η εικόνα της οικογένειάς του. Όπως λέει συγγενικό του πρόσωπο στο protothema.gr: «Είχε άγιο. Γλίτωσε από τους Χούθι και τους καρχαρίες».
Η διάσωση και το θαύμα
Δύο ημέρες μετά την επίθεση, μια βρετανική ομάδα ιδιωτικής ασφάλειας εντοπίζει ένα ανθρώπινο σώμα να επιπλέει. Είναι ο Βαγγέλης Σταρίδας. Ζωντανός. Σε άθλια κατάσταση, αλλά ζωντανός.
Η μεταφορά του γίνεται άμεσα στη Σαουδική Αραβία, όπου εισάγεται σε νοσοκομείο. Οι γιατροί διαπιστώνουν βαριά υποθερμία, σοβαρή εξάντληση και σημάδια σοκ. Οι επόμενες ώρες είναι κρίσιμες για τη σταθεροποίησή του. Η οικογένειά του ενημερώνεται αμέσως. Σύμφωνα με τους συγγενείς του, ο Σταρίδας κατάφερε να επικοινωνήσει μόνο με την κόρη του: «Αγάπη μου, μην ανησυχείς. Είμαι καλά».
Από τον Αστακό στα πιο επικίνδυνα νερά του κόσμου
Ο Βαγγέλης Σταρίδας δεν είναι άγνωστος στον κόσμο των ναυτικών αποστολών ασφαλείας. Από τα 17 του, όταν έχασε τον πατέρα του, μπήκε στον χώρο της ναυτιλίας για να στηρίξει την οικογένειά του. Πέρασε χρόνια στα καράβια, πρώτα ως ναυτικός και ύστερα ως ένοπλος φρουρός.
Τα τελευταία 10 χρόνια εργάζεται σε πλοία που διασχίζουν επικίνδυνες θαλάσσιες ζώνες, με αποστολή την προστασία του πληρώματος από πειρατές ή τρομοκρατικές επιθέσεις. Οι αποστολές αυτές δεν είναι μόνο απαιτητικές, είναι και ψυχοφθόρες.
Κάθε φορά που επιβιβάζεται σε πλοίο, αποχαιρετά την οικογένειά του σαν να είναι η τελευταία.Είναι πατέρας μιας κόρης που μόλις ενηλικιώθηκε. Είναι η κόρη του το μοναδικό πρόσωπο στο οποίο θέλησε να μιλήσει, λίγα λεπτά μετά τη διάσωσή του. Αυτή ήταν η άγκυρά του, η ελπίδα του, η δύναμη του.
Πηγή:protothema.gr
