Ένας πρωταθλητής στο Gazzetta. O Ανδρέας Πιστιόλης με καταγωγή από το Ευηνοχώρι , προπονητής της ΤΣΣΚΑ Μόσχας και δις τροπαιούχος της VTB League, ανοίγει την καρδιά του στο Gazzetta και μιλάει για την επιρροή που είχαν στη ζωή του και στο προπονητικό του προφίλ οι Ζέλικο Ομπράντοβιτς και Δημήτρης Ιτούδης, αλλά και για την αντιμετώπιση των καταστάσεων που συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Η συνέντευξη του Ανδρέα Πιστιόλη στο Gazzetta
Για την απουσία της ΤΣΣΚΑ από τη EuroLeague
Για το ελληνικό μπάσκετ και τον Παναθηναϊκό
Ο Ανδρέας Πιστιόλης χτίζει τη δική του καριέρα, φτιάχνει το δικό του μονοπάτι και από νωρίς έχει… γευτεί την επιτυχία. Από την άκρη του πάγκου της ΤΣΣΚΑ Μόσχας βίωσε δύο φορές τη χαρά του πρωταθλήματος στη VTB League και συγκεκριμένα back to back και το μόνο σίγουρο είναι πως τα καλύτερα έρχονται.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας – Ζενίτ 96-73: Πρωταθλητής VTB League ο Πιστιόλης
Ο Έλληνας… τσάρος έχει ανοίξει τα φτερά του και ήδη συνεργάζεται με έναν από τους κορυφαίους ευρωπαϊκούς συλλόγους έχοντας δημιουργήσει προσωπική σχέση με την ομάδα. Η επόμενη μέρα της στέψης του πρωταθλητή τον βρήκε να παραχωρεί συνέντευξη στο Gazzetta θίγοντας τόσο όσα ζητήματα απασχολούν την «ρώσικη αρκούδα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ με την επιστροφή στη EuroLeague να είναι σε πρώτο πλάνο, σχολιάζοντας την ελληνική πραγματικότητα και φυσικά μιλώντας για τον Παναθηναϊκό, τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, τον Δημήτρη Ιτούδη και την Εθνική ομάδα.
Χωρίς να φιλτράρει τα λόγια του, ειλικρινής και άμεσος, ο Έλληνας που έκανε την ομάδα της Μόσχας να «χαμογελάσει» ξανά συζήτησε όσα θέματα βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο προσκήνιο και φυσικά σχολίασε τη δική του πορεία, που προμηνύεται λαμπρή.
Όταν κάνατε τη μετάβαση από βοηθός σε head coach περιμένατε πως κάποια ομάδα θα επέλεγε να επενδύσει σε εσάς;
«Δεν περιμένω κάτι γενικά, ούτε από εδώ ούτε από εκεί. Η αλήθεια είναι ότι έχω γενικότερα στο μυαλό μου ότι η καριέρα μου είναι στο εξωτερικό, όχι διότι έχω κάποιο θέμα με την Ελλάδα. Πρώτον είναι μια λογική κίνηση για έναν προπονητή να έχει μεγαλύτερη αγορά, να μην προσπαθεί να περιοριστεί σε μια συγκεκριμένη αγορά. Και κατά κάποιο τρόπο θεωρώ ότι έχω μεγαλύτερη αναγνώριση σαν προπονητής στο εξωτερικό από ότι στην Ελλάδα. Όχι ότι έχω παράπονο, δηλαδή όχι ότι θεωρώ ότι αδικούμαι ή κάτι τέτοιο, απλά επειδή έχω περισσότερα χρόνια εκτός Ελλάδας, το όνομά μου είναι κάπως μεγαλύτερο εκτός παρά εντός Ελλάδας».
Για την απουσία της ΤΣΣΚΑ από τη EuroLeague
Πόσο εύκολο είναι να υπάρχει κίνητρο, όταν δεν υπάρχει στο πλάνο και το δικαίωμα συμμετοχής της ΤΣΣΚΑ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις;
«Οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις είναι μεγάλη υπόθεση, αλλά όπου είσαι και όταν το πρωτάθλημα είναι υψηλού επίπεδου, αυτό είναι κάτι που σε προωθεί, σε σπρώχνει να δουλέψεις. Αλλά κυρίως θεωρώ ότι σαν άνθρωπος το κίνητρο είναι μέσα μου. Δηλαδή όπου και να βρισκόμουν, όποιο πρωτάθλημα και αν διεκδικούσα σε ό,τι διοργάνωση και συμμετείχα, το κίνητρο μου δεν αλλάζει. Είναι μεγάλη υπόθεση για μένα, δεν είναι ότι έχω ως Head Coach 10 EuroLeague στην πλάτη μου, οπότε μπορώ να μην έχω αρκετό κίνητρο για να παίξω στη VTB. Για μένα η VTB είναι ότι μεγαλύτερο έχω ζήσει στην καριέρα μου ως Head Coach, οπότε και το κίνητρο είναι στο υψηλότερο σημείο».
Εσείς τι διαφορές βλέπετε στον εαυτό σας αυτά τα χρόνια; Με ποιον τρόπο έχετε ωριμάσει ως άνθρωπος και επαγγελματικά;
«Όλο αυτό με έχει διαμορφώσει πάρα πολύ σαν άνθρωπο. Δηλαδή από τη μέρα που ο Δημήτρης Ιτούδης και ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς μου έδωσαν την ευκαιρία να ανέβω σε αυτό το επίπεδο, έχοντας δουλέψει δίπλα σε κορυφαίος προπονητές και δίπλα σε παίκτες νικητές όλα αυτά τα χρόνια και παίκτες με μεγάλη προσωπικότητα, σαν αυτούς που είχα στην ΤΣΣΚΑ, στον Παναθηναϊκό και όπου αλλού δούλεψα, είναι κάτι που με έχει διδάξει σε πολλά σημεία του αθλήματος και της ζωής. Το πως πρέπει να συμπεριφέρεσαι και το πως πρέπει να σκέφτεσαι κυρίως. Γενικότερα θέλω να πιστεύω ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία εξελίσσομαι σταθερά βήμα-βήμα και κάθε χρόνο και με όποιον δουλεύω εξελίσσομαι σε κάτι καλύτερο και σαν προπονητής και σαν άνθρωπος».
Γίνονταν συζητήσεις για την επιστροφή της ΤΣΣΚΑ στην EuroLeague, όμως εν τέλει δεν είναι μέσα στις ομάδες που προστέθηκαν στι νέο φορμάτ. Πώς σας φάνηκε αυτό;
«Δυστυχώς το θέμα είναι λίγο πιο πολύπλοκο, δεν είναι θέμα μπάσκετ, δεν είναι θέμα αθλητισμού, είναι θέμα πολιτικής, είναι θέματα που είναι έξω από τα χέρια μας. Νομίζω ότι η ΤΣΣΚΑ αξίζει να παίξει στην Ευρωλίγκα, δικαιούται να παίξει στη Ευρωλίγκα, το όνομα του συλλόγου είναι συνυφασμένο με τη Ευρωλίγκα. Αλλά αυτό θα έρθει όταν έρθει. Αυτό θα γίνει όταν είναι η ώρα να γίνει. Και μέχρι τότε απλά το μυαλό μου είναι σε ό,τι κάνουμε αυτή τη στιγμή. Αν είναι να παίξουμε στη VTB, το μυαλό μου είναι μόνο στη VTB. Δεν αισθάνομαι καμία απογοήτευση, δεν αισθάνομαι ότι αδικούμαστε ή κάτι τέτοιο. Τώρα είμαστε εδώ. Κάποια στιγμή θα έρθει και η Ευρωλίγκα και η ΤΣΣΚΑ θα είναι η ομάδα που πρέπει να είναι».
Θεωρείτε πως η διοργάνωση δε λειτουργεί με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά; Δεδομένου ότι επιτρέπει την παρουσία ομάδων απο το Ισραήλ για παράδειγμα, παρά της εμπόλεμης κατάστασης.
«Εγώ είμαι προπονητής μπάσκετ. Ασχολούμαι με το μπάσκετ. Σαν άνθρωπος θα ήθελα να είμαι εκεί πέρα. Θα ήθελα να δω τη ΤΣΣΚΑ στην Ευρωλίγκα. Καταλαβαίνω ότι αυτό είναι πιο πολύπλοκο. Καταλαβαίνω ότι υπάρχουν δυσκολίες. Δεν θα το πω ούτε άδικο, ούτε δίκαιο. Είναι αυτό που είναι. Είναι οι εποχές που ζούμε. Έχουμε ζήσει πολλά πράγματα τα τελευταία χρόνια. Με πανδημίες, με πολέμους και ό,τι άλλο γίνεται. Μακάρι να επιστρέψουμε σε εποχές που όλα αυτά θα είναι παρελθόν και δεν θα τα σκεφτόμαστε καν. Είναι θέμα χρόνου και το ένα να γίνει και η ΤΣΣΚΑ να επιστρέψει εκεί που της αξίζει».
Η ΤΣΣΚΑ μπορεί να μην αγωνίζεται στη EuroLeague αυτά τα χρόνια, αλλά είναι παραδοσιακά μία υπερδύναμη. Πώς βλέπετε την εξέλιξη της;
«Νομίζω το πιο σημαντικό είναι ότι η ΤΣΣΚΑ έχει κρατήσει την ίδια δομή. Μπορεί το μπάτζετ να είναι πολύ πιο χαμηλό, αλλά η οργάνωση και ο τρόπος λειτουργίας της ομάδας είναι σε κορυφαίο επίπεδο στην Ευρώπη, θέλω να πιστεύω. Γιατί έχω ζήσει σε μεγάλους συλλόγους και έχω γαλουχηθεί σε μεγάλους συλλόγους. Αυτό είναι που την κάνει καλό προορισμό για οποιοδήποτε αθλητή. Δουλεύουμε με τις υψηλότερες συνθήκες, παρέχουμε τη μεγαλύτερη στήριξη στους αθλητές ακόμα. Το μόνο που έχει αλλάξει είναι τα συμβόλαια των παιχτών που είναι πολύ πιο χαμηλά σε σχέση με παλιά. Οπότε ο σύλλογος έχει διατηρήσει την ταυτότητά του, έχει διατηρήσει το DNA του και απλά περιμένουμε την ώρα που θα επιστρέψουμε, όπως είπαμε, σε υψηλότερο επίπεδο και θα έχουμε την ανάλογη στήριξη και θα γίνουμε ο σύλλογος που ήμασταν παλιά».
Στο ενδεχόμενο επιστροφής της ομάδας στο κορυφαίο επίπεδο θα είχατε την ευκαιρία να αντιμετωπίσετε τόσο τον Ζέλικο Ομπράντοβις, όσο και τον Δημήτρη Ιτούδη. Είναι κάτι που το σκέφτεστε; Περιμένετε αυτή τη στιγμή;
«Αυτό θα ήταν μία πολύ ευτυχής στιγμή για μένα όταν συμβεί. Με τον Δημήτρη ήδη έχουμε παίξει αντίπαλοι στην τουρική λίγκα. Το να αντιμετωπίσω τον Ζέλικο και τον Δημήτρη σε επίπεδο Euroleague θα είναι όνειρο ζωής να έρθει αυτή η στιγμή. Θα είναι πολύ ενδιαφέρον και θα είναι, ξέρεις, ένας κύκλος που θα ολοκληρωθεί από τότε που με προωθήσανε στην πρώτη ομάδα αυτοί και ένα δείγμα της δουλειάς και της εξέλιξης που έχει γίνει και του τι επίπεδο ήταν αυτό το προπονητικό team τότε, να βρεθούμε τρεις προπονητές μία μέρα αντίπαλοι στην Euroleague».
Τι είναι αυτό που έχετε κρατήσει από εκείνους;
«Είναι πάρα πολλά πράγματα. Είναι η μεθοδολογία δουλειάς. Είναι η αφοσίωση στη λεπτομέρεια και ο σεβασμός της προσωπικότητας του παίκτη.
Ο τρόπος που μιλάς και συναναστρέφεσαι με τους παίκτες σου, με τις διοικήσεις. Πραγματικά ήταν ένα πανεπιστήμιο για μένα το να δουλεύω με τον Ζέλικο και τον Δημήτρη και με έχουν επηρεάσει σχεδόν σε κάθε άποψη της εξέλιξης μου σαν προπονητής».
Για το ελληνικό μπάσκετ και τον Παναθηναϊκό
Φαντάζομαι παρακολουθείτε τις εξελίξεις στην Ελλάδα και το ελληνικό μπάσκετ. Είναι κάτι που σας επηρεάζει ή όχι αφού πλέον βρίσκεστε μακριά;
«Δεν απέχω από την ελληνική πραγματικότητα. Τη γνωρίζω πολύ καλά. Όταν ήμουν στην Ελλάδα απλά, όλα αυτά που έβλεπα και όλα αυτά που ζούσα τα θεωρούσα ως φυσιολογικά. Θεωρούσα ότι έτσι γίνονται τα πράγματα. Βγαίνοντας εκτός Ελλάδος και βλέποντας πώς γίνεται αλλού και ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι να γίνουν τα πράγματα και άλλος τρόπος προσέγγισης μου άνοιξε τους ορίζοντες και μου έδειξε τι ποιες είναι οι επιλογές μου. Δεν έχω αφήσει την Ελλάδα πίσω μου απλά έχω βάλει και άλλα πράγματα στην νοοτροπία μου και στην φιλοσοφία μου ζώντας στο εξωτερικό και έχοντας συναναστροφή με άλλους πολιτισμούς και διαφορετικούς ανθρώπους».
Όντας τόσα χρόνια στον Παναθηναϊκό πώς θα σχολιάζατε την εξέλιξη του αυτά τα δύο χρόνια;
«Καταρχάς στο Παναθηναϊκό έχει γίνει μια τεράστια προσπάθεια και μια τεράστια επένδυση. Ξεκινώντας από το γήπεδο που είναι παράγοντας ιδιαίτερα σημαντικός διότι όλα αυτά τα χρόνια οι ελληνικές ομάδες σε σχέση με τις ευρωπαϊκές αυτό ήταν ένα μεγάλο χάντικαπ, ότι δεν είχαν την δική τους έδρα, το δικό τους γήπεδο να το διαμορφώσουν όπως θέλουν να είναι πηγή εσόδων και να είναι συνυφασμένο αυτό με τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας. Έχει γίνει μεγάλη επένδυση στο να φέρουν μεγάλους παίχτες μεγάλα ονόματα μεγάλους προπονητές και να στηρίξουν την ομάδα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Από εκεί και πέρα βεβαίως όλα αυτά δεν μπορεί να είναι εγγυήσεις συνεχούς επιτυχίας από άποψη τίτλων. Παίζουν ρόλο και άλλα πράγματα μέσα σε αυτά, όπως τραυματισμοί και παράγοντες αστάθμητοι, οι οποίοι μπορεί να επηρεάσουν τη σεζόν σου. Απλά να σου θυμίσω ότι στα χρυσά χρόνια του Παναθηναϊκού δεν ήταν ότι κάθε χρόνο παίρναμε την EuroLeague και κάθε χρόνο ήμασταν στο Final Four. Υπήρχε μία περίοδος που ένα χρόνο παίρναμε την EuroLeague και την επόμενη δεν φτάναμε καν στο Final Four. Συμβαίνουν αυτά τα πράγματα και από αυτή την άποψη η επιτυχία και η λειτουργία του συλλόγου κρίνεται σε ένα μεγαλύτερο χρονικά πλαίσιο στην πενταετία με τη σταθερότητά του. Δηλαδή και ο Ολυμπιακός για μένα είναι μία επιτυχημένη ομάδα γιατί έχει μία συνεχόμενη παρουσία στο Final Four και με συνεχόμενο δείγμα της ποιότητάς του σαν ομάδα. Ο Παναθηναϊκός νομίζω ότι μπορεί να κάνει κάτι αντίστοιχο. Γενικά το ελληνικό μπάσκετ εκτός Ελλάδας πάει καλά. Αυτά που συμβαίνουν στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι μία τελείως διαφορετική υπόθεση. Δεν έχει να κάνει μόνο με τον αθλητισμό. Είναι επίσης και κοινωνικό φαινόμενο. Είναι διαφορετικό αυτό».
Η EuroLeague επεκτείνεται και εκτός συνόρων με την άφιξη της Dubai BC, το Final Four στο Άμπου Ντάμπι κλπ. Πώς σας φαίνεται αυτή προοπτική;
«Πρέπει να ακολουθούμε τις εποχές. Δεν είναι ανάγκη η EuroLeague να περιορίζεται σε γεωγραφικά πλαίσια πλέον. Αλλά αυτό πρέπει να γίνεται και με ένα κριτήριο μπασκετικής κουλτούρας. Περιμένω να δω πώς θα γίνει αυτή η οδηγία με το Dubai.
Δεν θα είναι άσχημο αν ο μπασκετικός κόσμος μεγαλώσει. Αρκεί να γίνει με το σωστό τρόπο. Θα ήθελα να δω πώς θα είναι η ένταξη αυτού του συλλόγου και αυτής της χώρας γενικότερα στην Ευρώπη, στο ευρωπαϊκό μπάσκετ μάλλον και πώς θα λειτουργήσει. Είναι ενδιαφέρον για μένα.
Όσο μπορούμε να μεγαλώνουμε τους ορίζοντες μας καλό είναι. Το άλλο που μένει να δούμε είναι πώς θα γίνει όλο αυτό αγωνιστικά γιατί είναι πάρα πολλές ομάδες. Η EuroLeague καλείται πιθανόν να αλλάξει το αγωνιστικό της πρόσωπο και το αγωνιστικό της DNA το οποίο δούλευε. Οπότε ναι μεν έχεις περισσότερες ομάδες, αλλά αυτό μπορεί να επηρεάσει την πετυχημένη ταυτότητα της EuroLeague όλα αυτά τα χρόνια».
Φυσικά, ακολουθεί η προσπάθεια της Εθνικής στο EuroBasket 2025. Πώς κρίνετε την προσπάθεια της «γαλανόλευκης» και με ποιον τρόπο θα μπορούσε να έρθει η επιτυχία;
«Γενικότερα θα ήθελα να δω τη μεγαλύτερη δυνατή προσέλευση, δηλαδή η Εθνική Ελλάδας να εκπροσωπείται από τους καλύτερους δυνατούς παίκτες που μπορεί να πάρει, αν και τα τελευταία χρόνια γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Αντιλαμβάνομαι βέβαια είτε με παίκτες του NBA, όπως ο Γιάννης, οι οποίοι φορτώνονται πάρα πολύ, αλλά ακόμα και οι παίκτες της EuroLeague. Το κορμί τους ταλαιπωρείται πάρα πολύ και είναι δύσκολο πολλές φορές επειδή έχουν τραυματισμούς ακόμα και ψυχολογικά δεν είναι εφικτό αυτό το 12 μήνες ανταγωνιστικού μπάσκετ. Από εκεί και πέρα και η και η υπόθεση της επιτυχίας είναι λίγο περίεργη. Είναι ένα ιδιαίτερο τουρνουά το Ευρωμπάσκετ, Μουντομπάσκετ, όλα αυτά είναι ένα σπριντ σε μικρό χρονικό διάστημα όπου πολλοί παράγοντες αστάθμητοι μπορούν να το επηρεάσουν πολύ πιο άμεσα από ότι ένα πρωτάθλημα που παίζεται όλο το χρόνο. Για την ώρα η εθνική νομίζω ότι πάει από το καλό στο καλύτερο. Δείχνει μια υγεία και μια οργάνωση τα τελευταία χρόνια. Το πρότζεκτ με τους Έλληνες προπονητές που είναι υψηλού επίπεδου όπως ήταν ο Δημήτρης πριν και ο Βασίλης τώρα, δουλεύει πάρα πολύ καλά θα χαρώ μια μέρα να ακολουθήσω και εγώ αυτά τα ονόματα στην Εθνική Ελλάδος».
Βέβαια, ο κόσμος διψάει για ένα μετάλλιο. Είναι τελικά όμως, αυτό μόνο το νόημα;
«Λογικό είναι να έχουμε υψηλούς στόχους, απλά αυτό που δεν είναι λογικό είναι να θεωρούμε ό,τι άλλο αποτυχία. Δηλαδή είναι θεμιτό και λογικό στην ελληνική νοοτροπία να θέλεις το μετάλλιο, απλά αυτό που πρέπει λιγάκι να βγάλουμε από την νοοτροπία μας είναι ότι άμα δεν πάρεις το μετάλλιο είναι αποτυχία. Οκ, υπάρχει επιτυχία, υπάρχει αποτυχία και υπάρχει και μια ενδιάμεση κατάσταση, όπου μερικές φορές απλά δεν γίνεται, γιατί όπως είπαμε είναι απρόβλεπτο. Σε ένα παιχνίδι δεν ξέρεις ποτέ τι μπορεί να γίνει, σε ένα νοκ άουτ, σε μια διασταύρωση κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί την επιτυχία και προφανώς υπάρχουν πάρα πολύ καλές ομάδες και πολλές φορές ομάδες έκπληξη που έρχονται από το πουθενά όπως ήταν η Γερμανία, όπως ήταν η Λετονία πριν κάποια χρόνια δηλαδή που εμφανίζονται ομάδες που δεν τις περιμένεις και παίζουν εκπληκτικό μπάσκετ».
Εσείς πως φαντάζεστε τον εαυτό σας; Πώς ονειρεύεστε τη δική σας εξέλιξη;
«Προφανώς θα ήθελα να εξελίσσομαι σαν προπονητής και να κάνω σταθερά βήματα μπροστά. Δεν έχω καμία πίεση χρόνου, ότι αυτό πρέπει να γίνει άμεσα. Είμαι ένας πολύ υπομονετικός άνθρωπος, αλλά θα ήθελα σίγουρα να δω τον εαυτό μου στην EuroLeague τα επόμενα χρόνια και από εκεί και πέρα όσο προχωρήσει. Δεν έχω κάποια σχέδια βέβαια για NBA, δεν είναι και της νοοτροπίας μου, δεν είναι και της προπονητικής μου φιλοσοφίας, καθώς είμαι πιο πολύ κοντά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Θα ήθελα να δω τον εαυτό μου στην EuroLeague. Θα ήθελα να δω τον εαυτό μου σε κάποιο Final Four και ό,τι άλλο μπορεί να βγει από αυτό».
gazzeta.gr
