Η πρόσφατη ανάθεση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας στον κο Σταύρο Παπασταύρου εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την κατεύθυνση της ενεργειακής και περιβαλλοντικής πολιτικής της χώρας μας. Η επιλογή αυτή φαίνεται να συνεχίζει μια αλυσίδα «άριστων» διορισμών, που έχουν οδηγήσει σε αποφάσεις με σημαντικές επιπτώσεις για το περιβάλλον και την κοινωνία.
Η θητεία του κου Σκρέκα χαρακτηρίστηκε από την αιφνίδια (υπουργική απόφαση σκάνδαλο μέσα στον Αύγουστο του 2022) προτεραιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) υπέρ των μεγάλων ενεργειακών παικτών.
Ακολούθησε ο κος Σκυλακάκης, η θητεία του οποίου συνδέθηκε με το φιάσκο των «χρωματιστών» τιμολογίων και τις υπέρογκες αυξήσεις και την καρτελοποίηση της ενέργειας, τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης των υδάτων και των δασών, τον «άφαντο» χωροταξικό σχεδιασμό και τον υπερκορεσμό των ΑΠΕ, την συγχώνευση των ΦΟΔΣΑ, την αδιαφορία για τις δασικές υπηρεσίες και το περαιτέρω ξεπούλημα των ΕΛΠΕ.
Μέχρι και πρόσφατα είδαμε τα αποτελέσματα της θητείας του, αφού για μία ακόμα φορά η Κομισιόν ρίχνει πρόστιμα στην χώρα μας για την άνευ λόγου καθυστέρηση των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων.
Τώρα, η ανάθεση του ΥΠΕΝ στον κο Παπασταύρου, ο οποίος έχει εμπλακεί σε παλαιότερα σκάνδαλα και αποπέμφθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου λόγω σχέσεων διαπλοκής με επιχειρηματία, προκαλεί ανησυχία για την κατεύθυνση της περιβαλλοντικής πολιτικής. Η επιλογή αυτή δεν φαίνεται τυχαία, αλλά μάλλον εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα.
Ωστόσο, οι ημέρες αυτής της ασυδοσίας είναι μετρημένες. Η κοινωνία είναι έτοιμη να απαιτήσει αλλαγή πορείας, απορρίπτοντας ψευδεπίγραφους ανασχηματισμούς και διεκδικώντας μια πολιτική που θα θέτει το δημόσιο συμφέρον και την προστασία του περιβάλλοντος πάνω από ιδιωτικά συμφέροντα.
