Η κ. Μιράντα μίλησε στο Nafpaktianews.gr για τον Μαρόνο και ανέφερε ότι θα κινηθεί νομικά για το θάνατο του σκύλου της
Δείτε το ηχητικό
Το άρθρο του Νίκου Πατερέκα για τον Μαρόνο
Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα σκύλων.
Ο Μαρόνο της φωτογραφίας πρόκειται για μια περίπτωση σκύλου τόσο καλού που άγγιζε τα όρια να πρόκειται, χωρίς να το γνωρίζει κανείς, για έναν θεραπευτικό σκύλο. Είχε μια ιδιαίτερη αγάπη και εκτίμηση για τα παιδιά, ιδίως τις μικρές ηλικίες, αλλά και για όλους. Θυμάμαι να είμαι στην πλατεία βράδυ και να έχουν περικυκλώσει τον Μαρόνο πολλά παιδάκια, σε σημείο που να μην ξέρει τι να πρωτοκάνει, και να τον χαϊδεύουν όλα μαζί. Και αυτός να κάθεται καταδεκτικός με πραότητα. Ήταν ένας σκύλος που έκανε έργο χωρίς να το γνωρίζει.
Πολλά παιδιά δεν έχουν πάντα την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με έναν σκύλο και να πάρουν τόσο θετικά από αυτή την επαφή. Ο Μαρόνο είχε κερδίσει τις καρδιές όλων και το γνώριζε, αλλά περισσότερο της Μιράντας, της μοναδικής φιλόζωης, γυναίκας, αγωνίστριας του χωριού και μόνιμου κατοίκου. Στα μαντριά και πίσω, στην πλατεία για χάδια από τα παιδιά, και ξανά το ίδιο. Μια ζωή μέσα στην αγάπη και προσφορά. Ό,τι είναι φτιαγμένος ένας σκύλος για να προσφέρει.
Δυστυχώς, ο Μαρόνο βρέθηκε σε ένα σημείο ευάλωτο και έπεσε πάνω σε σκύλους που κι αυτοί ήθελαν να νιώθουν ελεύθεροι, αλλά με διαφορετικά κίνητρα. Απόμακροι σκύλοι που η δουλειά τους ήταν να βρίσκονται κοντά στο κοπάδι και να το φυλάνε από κάποια επίθεση λύκου. Οι σκύλοι αυτοί, κατόπιν συνεχούς αμέλειας του ιδιοκτήτη, ενώ υπήρξε και ενδιαφέρον από πλευράς μου να μαζευτούν και να βρίσκονται εκεί που πρέπει όπως όλοι εμείς έχουμε τα τσοπανόσκυλά μας, σκότωσαν σε συμπλοκή τον Μαρόνο για κυριαρχία στη γλώσσα των σκύλων. Κανένας σκύλος δεν είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.
Πίσω από κάθε σκύλο κρύβεται σαν ένας κρυφός καθρέφτης ένας ιδιοκτήτης που έχει κάποιες ευθύνες και χρέη. Όταν πρόκειται για σκύλους μεγαλόσωμης φυλής και ποιμενικούς, θα πρέπει αυτοί οι σκύλοι, όπως ορίζει η νομοθεσία, να βρίσκονται με το κοπάδι και μόνο! Όταν διασχίζουν ένα χωριό με συνοδεία του βοσκού (και όχι απουσία), να είναι δεμένοι ή με φίμωτρο.
Ποιμενικοί σκύλοι άγνωστης γενεαλογικής ταυτότητας, που δεν γνωρίζουμε τους γονείς τους και δεν συμπεριφέρονται σωστά όσον αφορά τα εργασιακά τους καθήκοντα, αλλά βρίσκονται εντός χωριού, είναι σκύλοι που δυνητικά είναι επιρρεπείς να προκαλέσουν κάποιο ατύχημα. Ανεξαρτήτως της μελλοντικής έκβασης του περιστατικού με τον Μαρόνο και της νομικής πλευράς, όλοι πρέπει να γνωρίζουν ότι ένας σκύλος δεν είναι διακόσμηση αλλά υποχρέωση. Οι καιροί άλλαξαν, η νομοθεσία είναι πλέον πολύ αυστηρή και καλά κάνει να είναι.
Πέραν της νομοθεσίας, θα πρέπει να τηρούνται τα προσωπικά προσχήματα σωστής φροντίδας των σκύλων από όλους: κυνηγούς, κτηνοτρόφους, ντόπιους, επισκέπτες κ.λπ. Ας ελπίσουμε να είναι η τελευταία αναντικατάστατη απώλεια.
Υ.Γ. Υπάρχει άλλη μια περίπτωση αδέσποτου ζώου που φροντίζεται κατά καιρούς από εμάς, και είναι η περίπτωση του αλόγου. Ένα άλογο που πριν μερικά χρόνια κίνησα γη και ουρανό να φύγει από το χωριό, εφόσον κάποιοι παραπονιούνταν, και είναι το μοναδικό σοβαρό πρόβλημα ενός χωριού χωρίς ρεύμα, νερό και πολλά άλλα. Παρόλο που δεν κατάφερα, παρά τις γνωριμίες, να το στείλω κάπου για υιοθεσία, το πάλεψα.
Μια προτροπή προς όλους: αν αγαπούν πραγματικά το χωριό, να λυθούν σοβαρά θέματα διοίκησης και στοιχειωδών υποδομών και έπειτα και το θέμα με τους περιφερόμενους σκύλους. Υπάρχουν υπηρεσίες του δήμου και της αστυνομίας να ενδιαφερθούν, να κινηθούν διαδικαστικά και να απομακρύνουν τους σκύλους αυτούς.
Γράφει ο Νίκος Πατερέκας
