Συντάκτης: Ιωάννης Τεριλίδης – sportime-gr
Σε μια εποχή που η ανάγκη για περισσότερη ισότητα και ουσιαστική συμμετοχή των γυναικών στο δημόσιο βίο γίνεται όλο και πιο επιτακτική, η Αριστέα Ρόμπολα αποδεικνύει πως το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο αντρική υπόθεση. Με την τρίτη κατά σειρά εκλογή της σε Διοικητικό Συμβούλιο Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων, σφραγίζει μια δεκαετία συνεχούς παρουσίας, δράσης και πρωτοπορίας. Η ιστορία της δεν είναι μόνο προσωπική – είναι και συλλογική. Είναι η ιστορία μιας γυναίκας που άνοιξε δρόμους εκεί όπου δεν υπήρχαν, για να περάσουν και άλλες μετά από εκείνη.
Η πρώτη εκλογή της στο Δ.Σ. της ΕΠΣ Αιτωλοακαρνανίας το 2014 αποτέλεσε σημείο-σταθμό. Την εποχή εκείνη, οι γυναίκες στα Δ.Σ. των Ενώσεων ήταν μετρημένες στα δάχτυλα, ενώ η αλήθεια είναι πως ήταν ανύπαρκτη. Η παρουσία της προκάλεσε θετικά σχόλια αλλά και ερωτηματικά. Πολλοί τότε θεώρησαν την εκλογή της μια εξαίρεση, ένα μεμονωμένο γεγονός. Δεν άργησε όμως να φανεί πως ήταν το ξεκίνημα μιας ευρύτερης αλλαγής. Η εκλογή της έδωσε ώθηση, ενέπνευσε και άλλες γυναίκες να εμπλακούν, να διεκδικήσουν ρόλους, να εκλεγούν. Και πράγματι, στα χρόνια που ακολούθησαν, η γυναίκα άρχισε να υπολογίζεται, σε ένα χώρο καθαρό ανδροκρατούμενο!
Η επόμενη σελίδα αυτής της διαδρομής γράφτηκε το 2021, όταν η Αριστέα Ρόμπολα εξελέγη στην ΕΠΣ Αχαΐας. Η μεταπήδησή της σε μία από τις πλέον δραστήριες και ιστορικές Ενώσεις της χώρας επιβεβαίωσε πως η παρουσία της δεν ήταν συγκυριακή. Αντίθετα, βασιζόταν σε έργο, αξιοπιστία και συνέπεια. Εκεί, στην Αχαΐα, βρήκε πεδίο για να προσφέρει ουσιαστικό έργο, ιδίως στον τομέα του γυναικείου ποδοσφαίρου.
Με μόλις πέντε γυναικεία σωματεία στην περιοχή, τόλμησε να πάρει την πρωτοβουλία για τη δημιουργία πρωταθλήματος Κορασίδων Κ15 – κάτι που μέχρι τότε φάνταζε αδύνατο. Ήταν η ίδια που ανέλαβε την πρωτοβουλία, έπεισε, οργάνωσε και τελικά υλοποίησε.
Η πορεία της ωστόσο δεν περιορίστηκε στις Ενώσεις. Η Αριστέα Ρόμπολα ήταν από τις πρώτες –αν όχι η πρώτη– γυναίκα που συμμετείχε σε επιτροπές της ΕΠΟ. Έως τότε, οι επιτροπές της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από άνδρες. Η είσοδός της εκεί δεν ήταν μόνο συμβολική. Με τη συμμετοχή της έδειξε ότι η διαφορετική οπτική, η οργανωτικότητα και η μεθοδική δουλειά δεν έχουν φύλο. Συνέβαλε ουσιαστικά σε αποφάσεις, εργάστηκε σιωπηρά και παραγωγικά και κέρδισε τον σεβασμό ακόμη και των πιο δύσπιστων.
Παράλληλα, έγραψε ιστορία όταν έγινε η πρώτη γυναίκα παρατηρητής αγώνα στην Super League 2, τη δεύτερη τη τάξει επαγγελματική κατηγορία της χώρας. Η εικόνα μιας γυναίκας παρατηρητή σε ανδρικό αγώνα επαγγελματικής κατηγορίας είχε μέχρι πρότινος κάτι το «ξένο». Εκείνη το έκανε φυσιολογικό. Και άνοιξε τον δρόμο.
Η Αριστέα Ρόμπολα δεν επιδιώκει την προβολή. Δεν αρέσκεται στα μεγάλα λόγια. Δεν ακολουθεί εύκολες διαδρομές. Αντιθέτως, εργάζεται μεθοδικά, βάζει στόχους και παραμένει σταθερή στις αρχές της. Και αυτό ίσως είναι που την καθιστά ξεχωριστή. Δεν ήρθε να καταγγείλει τους άνδρες του ποδοσφαίρου, αλλά να δείξει –μέσα από πράξεις– ότι η γυναίκα μπορεί να έχει θέση, να προσφέρει, να συνεργάζεται ισότιμα. Και το απέδειξε σε κάθε στάδιο της πορείας της.
Η τρίτη συνεχόμενη εκλογή της το 2025 έρχεται ως αναγνώριση, όχι μόνο των προσπαθειών της, αλλά και του αποτελέσματος αυτών. Οι ποδοσφαιρικές κοινότητες στις οποίες υπηρέτησε την εμπιστεύονται ξανά. Και αυτό έχει αξία. Γιατί οι εκλογές, ειδικά σε Ενώσεις, δεν κερδίζονται μόνο με καλές προθέσεις – απαιτούν σχέδιο, παρουσία και κυρίως έργο. Και η Αριστέα έχει να επιδείξει έργο.
Το μήνυμα που εκπέμπει η διαδρομή της είναι σαφές: το ποδόσφαιρο δεν είναι αντρικό προνόμιο. Είναι χώρος για όλους και όλες. Χώρος δράσης, συμμετοχής και προσφοράς. Η ίδια υπήρξε πρότυπο, όχι επειδή θέλησε να γίνει «σύμβολο» γυναικείας ενδυνάμωσης, αλλά επειδή έκανε τη δουλειά της – με αφοσίωση, γνώση και αγάπη για το άθλημα.
Σήμερα, μετά από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις, τρεις διαφορετικές περιφέρειες, αμέτρητες ώρες εργασίας και πρωτοβουλίες που άλλαξαν τα δεδομένα, η Αριστέα Ρόμπολα μπορεί να κοιτάζει πίσω με περηφάνια – αλλά και μπροστά, με νέους στόχους. Γιατί οι αγώνες δεν τελειώνουν ποτέ. Όπως δεν τελειώνει και η ανάγκη να υπάρχουν γυναίκες σε θέσεις που επηρεάζουν, που αποφασίζουν, που δημιουργούν προοπτικές.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο οφείλει πολλά σε ανθρώπους σαν την Αριστέα Ρόμπολα. Ανθρώπους που, χωρίς να κάνουν θόρυβο, έφεραν ουσιαστικές αλλαγές. Και είναι βέβαιο πως όσα κατάφερε έως σήμερα, είναι μόνο η αρχή.
Στις εθνικές ομάδες όχι για βόλτες, αλλά για να εμπνέει και να χτίζει αποτελέσματα
Στο ίδιο πνεύμα συνέχισε και με την παρουσία της ως αρχηγός αποστολών σε εθνικά κλιμάκια. Ο ρόλος αυτός δεν είναι διακοσμητικός. Απαιτεί ευθύνη, διαχείριση, συνεργασία με προπονητές, παίκτες, γιατρούς, παράγοντες. Η Αριστέα ανταποκρίθηκε απόλυτα, προβάλλοντας ήθος, συνέπεια και επαγγελματισμό.
Η παρουσία της Αριστέας Ρόμπολα στις εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου δεν υπήρξε ποτέ τυπική. Δεν ήταν εκεί «για τις βόλτες και τα ταξίδια», για αλλά για να επιτελέσει έναν ρόλο ουσίας: να σταθεί δίπλα στα κορίτσια, από τις μικρές ηλικίες μέχρι τις μεγάλες, με σκοπό να τις εμπνεύσει, να τις στηρίξει ψυχολογικά και να συμβάλει στη διαμόρφωση μιας αγωνιστικής και ανθρώπινης κουλτούρας που φέρνει αποτελέσματα στην Ελλάδα.
Ως αρχηγός αποστολών σε κλιμάκια των εθνικών ομάδων, η Αριστέα δεν περιορίστηκε στον οργανωτικό ρόλο που συνήθως συνοδεύει τη θέση. Πήγε πολύ παραπέρα. Βρέθηκε δίπλα στις αθλήτριες με τρόπο ανθρώπινο, υποστηρικτικό και διακριτικό. Έγινε γι’ αυτές πρόσωπο οικείο, γυναίκα-παράδειγμα, κάποια που μπορούσαν να εμπιστευτούν και να στηριχτούν στις δύσκολες στιγμές των αγώνων και των ταξιδιών.
Η εμπειρία της από τις τοπικές ενώσεις, από τα Δ.Σ., από τις επιτροπές της ΕΠΟ, της έδωσε τα κατάλληλα εργαλεία. Όμως το κλειδί της παρουσίας της στις αποστολές ήταν η συναισθηματική της επάρκεια. Δεν ήθελε να συνοδεύει. Ήθελε να είναι παρούσα, ουσιαστικά. Και αυτή η παρουσία έκανε τη διαφορά.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι εθνικές ομάδες στα κλιμάκια που συμμετείχε είχαν αποτελέσματα – όχι μόνο βαθμολογικά, αλλά και σε επίπεδο ψυχικής συνοχής, αγωνιστικής πειθαρχίας και ανάπτυξης του γυναικείου δυναμικού. Γιατί αυτός ήταν ο απώτερος στόχος της: να βοηθήσει το ελληνικό γυναικείο ποδόσφαιρο να σταθεί με αξιοπρέπεια και να κάνει σταθερά βήματα προς τα εμπρός.
Η Αριστέα Ρόμπολα δεν μπήκε στον χώρο για την εικόνα. Μπήκε για το περιεχόμενο. Και στις εθνικές ομάδες απέδειξε ότι η γυναίκα μπορεί να είναι και στήριγμα και έμπνευση. Και να φέρνει –μαζί με τις παίκτριες και τους προπονητές– αποτελέσματα για την Ελλάδα.
