Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών ο Πετρολούκας Χαλκιάς, ο μεγάλος δεξιοτέχνης του κλαρίνου που ταύτισε το όνομά του με την ελληνική παραδοσιακή μουσική και ιδιαίτερα με την ηπειρώτικη παράδοση. Την είδηση του θανάτου του έκαναν γνωστή συνάδελφοί του μέσω των social media, ανάμεσά τους και ο μουσικός Μάνος Αχαλινωτόπουλος, εκφράζοντας συγκίνηση και θαυμασμό για το έργο του σπουδαίου μουσικού.
Μια ζωή αφιερωμένη στο κλαρίνο
Ο Πετρολούκας Χαλκιάς γεννήθηκε το 1934 στο Δελβινάκι Ιωαννίνων, σε μια οικογένεια με βαθιά μουσική παράδοση. Αν και ο πατέρας του Περικλής, επίσης κλαρινίστας, αρχικά δεν ενθάρρυνε την ενασχόληση του γιου του με τη μουσική, ο νεαρός Πετρολούκας ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 11 ετών να μαθαίνει το όργανο δίπλα στον Φίλιππα Ρούντα, γνωστό ως «το καλύτερο κλαρίνο του Ζαγορίου».
Με την υποστήριξη του δασκάλου του, έκανε την πρώτη του δημόσια εμφάνιση στην ίδια ηλικία, ξεκινώντας μια πορεία που θα τον έφερνε στην κορυφή του είδους.
Από την Ήπειρο στην Αμερική και πάλι πίσω
Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 μετακόμισε στην Αθήνα, όπου άρχισε να συνεργάζεται με τον πατέρα του και να συμμετέχει σε ραδιοφωνικές εκπομπές. Το 1960 πήρε τη μεγάλη απόφαση να μεταναστεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου και παρέμεινε για δύο δεκαετίες.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αμερική, ο Πετρολούκας Χαλκιάς αφιερώθηκε στη διάδοση της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, εκπροσωπώντας την Ήπειρο και την Ελλάδα σε φεστιβάλ, συναυλίες και πολιτιστικές εκδηλώσεις της ομογένειας. Το 1979 επέστρεψε μόνιμα στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Κληρονομιά διαχρονική
Μετά την επιστροφή του, ο Χαλκιάς συνέχισε να ηχογραφεί, να παίζει ζωντανά και να συνεργάζεται με νέους και καταξιωμένους καλλιτέχνες, ενώ εμφανιζόταν συχνά σε τηλεοπτικές εκπομπές αφιερωμένες στην παραδοσιακή μουσική. Το παίξιμό του χαρακτηριζόταν από βαθιά συναισθηματική φόρτιση, τεχνική αρτιότητα και σεβασμό στη μουσική παράδοση της Ηπείρου.
Αναγνωρίστηκε ευρύτερα ως ένας από τους πιο αυθεντικούς εκφραστές της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, ενώ υπήρξε πηγή έμπνευσης για νεότερες γενιές μουσικών.
Αντίο στον «τελευταίο των μεγάλων»
Ο θάνατος του Πετρολούκα Χαλκιά αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον χώρο της ελληνικής μουσικής. Θεωρείται ένας από τους τελευταίους μεγάλους παραδοσιακούς βιρτουόζους, με καθοριστική συμβολή στη διατήρηση και ανάδειξη της μουσικής κληρονομιάς του τόπου.
Η παρακαταθήκη του – η μουσική του, οι ηχογραφήσεις, οι συνεργασίες, οι αφηγήσεις του – θα παραμείνει ζωντανή, συνεχίζοντας να συγκινεί και να εμπνέει.
