Του Χρήστου Ζωϊτάκη.
Παιδική Χαρά-Παγίδα στη Ρίζα: Ποιος την Πιστοποίησε;
Ποιος πιστοποίησε την παιδική χαρά στη Ρίζα;
Ποιος υπεύθυνος υπέγραψε ότι αυτός ο χώρος είναι ασφαλής για παιδιά;
Γιατί αυτό που βλέπω δεν είναι παιδική χαρά. Είναι παγίδα.
Ξεροί πασσάλοι καρφωμένοι στο έδαφος, με μυτερές άκρες εκτεθειμένες. Συρματοπλέγματα δίπλα σε χώρους παιχνιδιού. Πρόχειροι φράχτες και ελλιπής περίφραξη.
Καμία ουσιαστική ασφάλεια, καμία εγγύηση για τίποτα.
Κι όμως, κάποιος έκρινε ότι μπορεί να λειτουργήσει.
Και όλα αυτά γιατί; Γιατί κάποιοι ακραίοι φώναξαν.
Κι αντί η Δημοτική Αρχή Ναυπακτίας να κρατήσει υπεύθυνη στάση, να εφαρμόσει όσα προβλέπουν ο νόμος και η λογική, υπέκυψε.
Άνοιξε παιδικές χαρές πρόχειρα και επικίνδυνα, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τους πιο φωνακλάδες.
Για να μην ακούγονται διαμαρτυρίες, τις άνοιξαν όπως όπως. Όχι γιατί ήταν έτοιμες. Όχι γιατί ήταν ασφαλείς. Αλλά για να πουν ότι έκαναν κάτι. Ακόμα κι αν αυτό το κάτι είναι παγίδα για τα ίδια τα παιδιά.
Ποιος λοιπόν θα αναλάβει την ευθύνη όταν γίνει το κακό;
Γιατί με τέτοιες εγκαταστάσεις, το θέμα δεν είναι αν θα γίνει ατύχημα αλλά πότε.
Όταν μια δημοτική αρχή διοικεί με βάση τις κραυγές των πιο ακραίων και όχι με λογική, σχεδιασμό και ευθύνη, τότε το τίμημα το πληρώνουν οι πιο αθώοι. Και εδώ μιλάμε για παιδιά.
Η ασφάλεια δεν είναι χάρη. Είναι υποχρέωση.
Και αυτό που έγινε στη Ρίζα είναι ντροπή.
Ζωιτάκης Χρήστος
